Początek

Kobieta siedziała skulona na wielkim łożu w swej komnacie. Myślała o dawno umarłej matce i żałowała, że nie zdążyła jej lepiej poznać. Teraz było na to za późno.

Nagle rozległo się stukanie do drzwi. Kobieta szybko wstała z łóżka, za pomocą magii wygładziła pościel, obejrzała się w lustrze i kiedy stwierdziła, że wygląda dobrze, powiedziała ciche "Proszę". Do komnaty weszła stara Rhunon, kowalka pamiętająca jeszcze czasy wielkiej wojny między smokami a elfami. Oczy jej błyszczały i ledwo mogła nabrać tchu. Przywitała się szybko i powiedziała:

 - Wasza Wysokość, stało się!

 - To-to niemożliwe- wyjąkała kobieta. Rhunon przewróciła tylko szybko oczami. Pozbywając się zwrotów grzecznościowych, przemówiła szorstko, jak to miała w zwyczaju:

 - Aryo, czekałaś dwanaście lat na tę chwilę, a teraz się jej wypierasz?

Arya milczała, starając się zachować spokój, a przynajmniej udawać spokojną. Ktoś, kto by jej nie znał, dałby się nabrać na te pozory, jednak Rhunon znała Aryę od urodzenia i wiedziała, o czym tamta myśli. Powoli wyciągnęła do niej rękę, jak w czasach, kiedy Arya była dzieckiem, i poprowadziła ją do drzwi. Dziewczyna obróciła się raz jeszcze w stronę lustra. Po raz pierwszy od wielu miesięcy ujrzała szczęśliwą i pełną nadziei twarz.

 - On wrócił!-  wyszeptała z niedowierzaniem, ledwo otwierając usta i wyszła za kowalką.